Bez powietrza
Twoje złote włosy w słońcu mienią się.
Twoje spojrzenie przenika moją duszę.
Przy Tobie cudownie czuję się,
Gdy Ciebie nie ma po prostu się duszę,
Brak mi powietrza.
Powietrze życie daje mi,
pozwala dalej przetrwać.
Nie mogę żyć bez tej miłości,
Nie mogę żyć bez powietrza.
autor
Osamotniona20
Dodano: 2007-08-16 14:05:23
Ten wiersz przeczytano 563 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Jak bardzo potrzebujesz tej miłosci co widać w twoim
wierszu...jest taki cieply...i cieple
wnimsłowa..podoba mi sie..;))
Bardzo ładny rym przetrwać - powietrza.
W pierwszej identyczne powtórzenia, byłoby ciekawiej
gdyby jednak się różniły.
Zdania są podzielone - Jasnorzewska pisała, że można
żyć bez powietrza. Słowa dobierasz ciekawie, ale rymy
do dopracowania: "się -się, duszę - duszę" Cztery
ostatnie wersy - już dobre.
Piszesz, że miłość jest potrzebna do życia jak
powietrze- i ja się z Tobą zgadzam! Człowiek który nie
kocha- nie żyje!