bez tytułu

Obdarta z myśli..
Obdarta ze snów..
Obdarta z marzeń..
Ide wąską ścieżką
Pod moimi stopami ziemia
ciernie wbijają się w skóre
rozrywają,
ranią.
Ide a krew
sączy się
z ciała mojego,
obmywa przydrożne
kwiety..
Słońce nie świeci
tak jasno..
Już nic nie będzie
tak jak kiedyś.
Nadzieja porzucona w
głębinach nicości.
W oczach nie pozostał
nawet żar..
tylko
taka przerażająca
pustka.

autor

kaczucha

Dodano: 2006-12-03 16:04:12

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie