Bezimienni

Mamo!
Mamo!
Pali się dom!
Synku dzwoń po strażaków, bij mocno w dzwon
Ale mamo, ktoś tam głośno krzyczy
Bohaterów pomocy mocno sobie teraz życzy
A tam w remizie wielkie zamieszanie
Chłopaki biegają w strażackim bałaganie
Łapią mundury, otwierają bramy
Meldunek do dyspozytorni poprawnie już zdany
W płonącym domu jak w ognistej pułapce
-Ratujcie mnie stąd! Wszystkie siły tracę!
Pomoc już nadjeżdża, są bardzo blisko
Strażak nie boi się ognia, ugasi każde ognisko
W wozie napięcie, adrenalina bierze górę
Wyskakują z Iveco i zakładają aparaturę
Rota weszła szukać człowieka
On musi wiedzieć że pomoc go czeka
Idą jak w piekle, gasząc płomienie
Choć sami się boją mają nadzieję
Nie mogą się poddać, zawieźć bliźniego
Nie mogą dopuścić by spotkało go coś złego
Słyszą jak krzyczy, podają mu ręce
Patrzą w jego oczy, zaszklone i wdzięczne
W końcu na powietrzu, oddech świeży czuje
Swoim bohaterom gorąco dziękuje
Jesteśmy dumni z bycia strażakami
Dla ludzi bezimiennymi bohaterami

autor

Io Sono Chyża

Napisany: 2013-11-27 Dodano: 2013-11-27 17:36:21

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie