W beznadziejności życia
O życie w beznadziejności skąpane
bezmiarze.
Jak uwięziony ptak, jak szybujący orzeł
donikąd lecący.
Po co prosić, na co czekać, dla kogo żyć
wśród codzienności rozwianych pokoleń?
Już nikt nie wróci ten sam w tamte miejsca,
pośród gwaru ludzi chwil minionych nie
znajdzie.
O życie!czemu tak przemijasz i zostawiasz
pustkę w ludzkich sercach?
O życie zatrzymaj na chwilę swój bieg bym
choć namiastkę czasu uchwycić zdołała.
autor
gingers88
Dodano: 2010-03-17 21:41:59
Ten wiersz przeczytano 629 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Tak, wszystko nam się wymyka z rąk... czasu nie można
zatrzymac, niestety.