Bezsens Heroizmu

Tyle razy to już było,
Tyle razy to widziałem,
Książki, filmy, telewizja,
Lecz nigdy nie było mi dane odczuć tego na sobie.

Sytuacja normalna, statek, nowa planeta i załoga,
A w niej o jedną osobę za dużo,
Ktoś musi się poświęcić wyjść, by inni mogli żyć,

Wychodzę, ja nie mam do czego wracać,
Świat mnie nie kocha, nikt mnie nie kocha,
Może docenicie to co zrobię teraz,
Żyłem tylko z myślą o was, lecz nikt nie myślał o mnie,
Dotąd żywiłem się snami, lecz dzisiaj już nie wytrzymam, po prostu nie mogę,

Poprawiam skafander, i patrzę na start,
Wzbijają się w górę, w przestrzeń, do gwiazd,
Wybucham szyderczym śmiechem, nawet umrzeć w chwale nie będzie mi dane,
Nawet ma śmierć będzie bez sensu tak jak całe moje życie,
Odłamek metalu ze statku rozcina moją twarz.

autor

Fideljak

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-03-03 19:38:03

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie