biały koń odjechał bez księcia

Marcińczyk, dla jasności:
napisałeś świetny wiersz, który wymaga docenienia;
w żadnym wypadku nie oczekuję rewanżu;
nie jestem zbieraczem głosów, aczkolwiek nie ukrywam,
że cieszą mnie wszelkie komentarze;
raz jeszcze :)

Znakomity. Od tytułu po puentę. I zgadzam się z Marce.


Pozdrawiam :-)

Użytkownik usunięty, to ja :)

Ciekawa, jak zwykle dobrze napisana mini. Mnie tam nie
zależy, ani na świeceniu, ani na błyszczeniu,
zostawiam to innym, no i gwiazdom też, takim jak
Słońce i Księżyc, co prawda wiadomo, że Księżyc nie
może mierzyć się ze Słońcem, a tutaj z pewnością można
blask poezji zobaczyć, iście słoneczny.
No, cóż. każdy orze jak może...
Pozdrawiam Poetę wieczornie.

Marcepani, dziękuję;
nie zasługuję na komentarze piękniejsze od wiersza...

pozdrawiam serdecznie :)

... chciałem z -a- powalczyć, ale po wczytaniu się,
przyznam, że jest całkiem słuszne... ;) Dobra
zatrzymująca miniatura...

Fajna puenta - wierzba chce świecić, a światła z niej
tyle, co z księżyca - prawie jak złota myśl...
życiowe, bardzo mądre - i u ludzi czasami tak jest -
chcieliby brylować, ale trzeba mieć czym. Ty masz :)
Choćby tym wierszem :).