biały koń odjechał bez księcia

Intrygująca miniaturka-być może zabrakło odrobiny
cienia/pozdrawiam serdecznie*

Nie wiem dlaczego kojarzy mi się to z pogrzebem lub
żałobą...trudny wiersz w interpretacji chociaż
przeczytałam go już milion razy...ale może właśnie
dlatego jest taki intrygujący i wciąż wracam do niego
;) pozdrawiam serdecznie i zostawiam podobaśkę z
nadzieją, że wyjaśnisz o co chodzi w tym wierszu ASie
:)

Tak raz jeszcze czytam wiersz i teraz jesion skojarzył
mi się z trumną, jako karą za wyprasowane niebo, ech
już sama nie wiem jak go czytać...
A o białym koniu marzą małe dziewczynki i o rycerzach
też, ale gdy już nie są dziewczynkami, to z takich
marzeń wyrastają.
Z pewnością wrócę do tego wiersza po cichu, sorry, że
zajęłam tyle miejsca, wybacz, Jurku.
Raz jeszcze dobranoc.

móc świecić to przywilej, a może dar.
Reszta tylko odbija światło...

Drzewa pochylone, w poświacie księżyca...oblane
blaskiem tęsknią
za....
normalnością...
Tylko samotny, biały rumak pocwałował ku chmurom.

Pozdrawiam.

"Biały koń odjechał bez księcia" - frapujący tytuł.
Czyli nie ma harmonii koń - jeździec. Czyli element
duchowy, umysłowy został oddzielony od sfery
cielesnej, intuicyjnej. Myślę, że nie ma co płakać nad
rozlaną wierzbą, poradzi sobie. Będzie świecić tak
mocno jak zechce, bowiem koń kojarzy się z jasnością,
słonecznością, ale też promienie księżyca sięgają jego
symboliki, a przecież wiadomo co wyjaśniał kiedyś tam
Leonardo da Vinci, że światło odbija się od Ziemi na
Księżyc i z powrotem na Ziemię jako światło słoneczne,
tak więc nie ma strachu;)
No chyba, że biały koń wcale nie był koniem:) Ale to
tak gwoli żartu, bo przypomniał mi się taki słynny
sofizmat.
Miniaturka przeciętna, skłoniła do myślenia, ale
wyprasowane niebo jakoś tak nie bardzo. Dobranoc.

Zaszczytem to jest Ciebie czytać Jurku, ale cóż mam
świadomość tego,
że komentowanie wychodzi mi równie kiepsko jak
pisanie, dlatego napisałam, że każdy orze, jak może,
mając na myśli siebie.
Dobrej nocy życzę.

Aby zapobiec kryzysom, nim zaczną zmieniać się
priorytety-dobrze by było wczytywać się w Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za wszelkie
wskazówki, których kiedykolwiek mi udzieliłeś pod
wierszami.

Nureczko
znalezienie księcia to dla Ciebie niezbyt trudne
zadanie :)
pozdrawiam :)

Brzmi tajemniczo i intrygująco. Wyprasowane niebo jawi
się nienaturalnie i nudno, z kolei drzewa mimo
smutnego klimatu - wydają się być szczęśliwe. Idę
jeszcze poszukać księcia...
Pozdrawiam :)

Rozalio, ukłony :)

Grażynko
Ciebie nie sposób nie zauważyć :)
uważam Cię za znakomitą komentatorkę i Twoja wizyta
pod moim wierszem to prawdziwy zaszczyt;
serdecznie pozdrawiam :)

Świetny. Ach ta wierzba... Pozdrawiam:)

Dobrej nocy życzę, Asie,
widzę, że jestem niewidzialna,
zatem wybacz, że tutaj zbłądziłam.

Borth
góralu, żeglarzu i poeto
dziękuję