Biel!

...Obudziwszy się i otworzywszy oczy me,
ujrzałam biel.
...Biel która raziła mnie.
...Przymykając oko patrzałam w dal,
wokół mnie biel i pustka.
...Pokoju i łózka już nie było.
...Zaś na środku o tam widzisz,widzę.
Stało ono piękne,olbrzymie,soczysto zielone.
...Dziwne bo liście zrobiły się ogniste.
Na samym czubku,na samej górze wisiało ono jedyne.
...Obudziwszy się trzymałam je w dłoni,jabłko.

autor

Bunia

Napisany: 2008-11-27 Dodano: 2009-02-02 17:41:17

Ten wiersz przeczytano 1172 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie