Bilet

Wyryłem w mej dumie dwie rany zabrudzone
Podniesionym za wysoko czołem pomarszczonym
Nie chciałem wystąpić w przedstawieniu świata
Miłości się bałem długi spłacałem w ratach
W nicości stworzonej przez mojego szatana
Budowałem domek z kart burzony każdego rana
Do dziś kłębi się moja świadomośc istnienia
Nie umiem już płakać serce z kamienia
Mówi że nie ma gwiazd spadających latem
Lecz pamietam jedną jej woń jaśminu kwiatem
Oczy lazuru nieba lipcowego wprowadzające w letarg
Sen najmilszy powabny płatki róż pieszczące mój kark

Wystapienia świętych w groteskach ułóżonych przez Pana
A ja nie z tego się śmieje lecz w oczy węża szatana
Spoglądam codzienie po przebudzeniu z objawienia
Szukam gdzieś biletu chcę uciec bojąc się przeznaczenia

autor

jozue

Dodano: 2005-08-06 19:37:08

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 1

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie