Bitwa po bitwie...

Ostatni ruch Ziemi
I znikają ostatnie promienie słońca w jego życiu
Jeszcze kilka oddechów
Parę wspomnień
I blask życia już na zawsze zejdzie z jego oblicza...
Chodź już tylko sekundy
Dzielą go od śmierci...
Nadal próbuje odnaleźć sens swojego życia

Od narodzin poprzez pierwszą miłość
A kończąc na pierwszej i ostatniej bitwie...
Jaką stoczył dla swego narodu
Szuka celu, sensu i nadziei
Na to, że wszystko czego dokonał
Co zostawił po sobie
Dalej będzie żyć
Pomimo swego twórcy w grobie...

I tak trwa ta bitwa
W jego głowie
I toczy się walka
By wygrać tych myśli wojnę
A cel jest wzniosły, wspaniały !!!
Bo nie ma nic lepszego
Niż umrzeć ze świadomością
że żywot swój złożyłem w ofierze
Temu co kocham...

A z drugiej strony...
że to co kocham
Nie zapomni o mnie...

PonadPrawem dla nietykalnytworzy.blog.onet.pl

autor

nietykalny

Dodano: 2007-08-01 12:43:04

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie