...błękit...
ma swój piękny kraj
diament
w różu i złocie
obok krucze freski
niczym potężne ptaki
w swojej fali
zwiastują mrok
cicho tak uroczo
w ognistym słońcu
co barwi je w łoża pustynię
w zapachu maciejki- cudowna błogość
spojrzeniem mnie rozbierasz
jak noc rozbiera dzień
by w tobie odpłynąć
daleko,daleko
rankiem łaknąco
by w kropli rosy
rozebrać ciebie
ciepłym pocałunkiem
na szczęście co wciąż jaśnieje
w uśmiechu słońca
płomiennie tak,aż po mrok...
Komentarze (4)
w:)dziękuję jak też pozdrawiam i
słoneczny:)przesyłam:)
ładny wiersz...lubię błękity i róże:))) pozdrawiam
serdecznie
Lubie błękit, bo przez niebieskie oczy na świat
patrzę
ładnie i składnie i ciepło o miłości:) pozdrawiam