Błogosławiona niewiedza

Tiara miło Cię gościć :)

Mirek dziękuję za pochylenie nad wierszem i kreatywną
refleksję.
Miłego wieczoru życzę :)

Niezwykle wzruszający, osobisty wiersz. Co wiemy o
tych, którzy odeszli, co chcielibyśmy się dowiedzieć,
czego nigdy się nie dowiemy. A nasze zapatrzenie w
przeszłość jest jak pytanie o sens niewiedzy, co
błogosławiona.

Znajome mi przemyślenia.

Tomektrok, Maciek dziękuję za pochylenie się nad
wierszem.
Miłego wieczoru życzę :)

wzruszający wiersz Ninko

Arek bordo dziękuję za merytoryczną uwagę ...widzę
błąd, już poprawiam :)
Miłego wieczoru życzę.

Jeżeli przekaz miał wzruszyć, udało się.
Pozdrawiam

witaj Janinko. zastanawia mnie czemu napisałaś:
błogosławioną, uprowadzoną,
zamiast: błogosławiona, uprowadzona.

i ile: "niewiedza niczym dar
pozostaje mi błogosławioną" - brzmi dobrze,
to:
"odeszłaś w butach boso czy uprowadzoną" - jakoś nie
bardzo.
raczej: "odeszłaś w butach boso czy będąc uprowadzoną"


Janinko, wiem, że się czepiam - więc wybacz.
pozdrawiam serdecznie :)

Mysia-ko dziękuję za dobre słowo.
Miłego wieczoru :)

Piękny , zatrzymał.
Pozdrawiam :)

Donna dziękuję za odwiedziny i refleksję.
Miłego wieczoru życzę :)

Witaj. Ech te buty... nigdz nic nie jest do konca
oczywiste. To prawda niewiedza moze byc
blogoslawienstwem. Moc serdecznosci Janinko.

Zmegi dziękuję za dobre słowo :)
Miłego wieczoru życzę.

Piękny wzruszył i zatrzymał:)pozdrawiam cieplutko:)