Bóg się pomylił
Eu renunt Dumnezeu!
Bóg się pomylił...
To ja nie chciałem żyć
- a jestem nadal...
Ona chciała żyć
- ale już jej nie ma!
Bóg się pomylił!
- krzyczę głośno!
Kłamałem! Zabijałem! Cudzołożyłem!
- a żyję...
Niewinna... Kochała! Śmiała się!
- dziś trumnę piach zasypał...
Bóg się pomylił!
Pomylił się okropnie!
W iście diabelski sposób...
To do mnie ludzie wołali:
"niech cię piorun trafi!"
Bóg źle wycelował...
On się pomylił!
Czy to jest sprawiedliwe?!
autor
Ciaku
Dodano: 2009-05-22 11:11:00
Ten wiersz przeczytano 1598 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bóg się z pewnością nie pomylił,a każdy człowiek który
się rodzi przynosi ze sobą na świat też akt
zgonu-takie są wyroki Boskie,a nam nic do tego..oprócz
wiersza którym wyrażasz swój stan w jakim się
znajdujesz..powodzenia
Wrogość nie pomoże, tylko rozum i serce.
Dramatyzm jest.+
Bóg jest istotą nieomylną, powołanie przed majestat
drogiej ci osoby, jest sygnałem, który musisz dobrze
odczytać.
w takich sytuacjach pokazujemy swoją wiare...jeśli
wierzymy że tam cos jest że jest niebo bez zła,lęku i
bólu.....to Bóg się nie pomylił bo Ona już
spokojna,nie cierpi,ma wieczne szczęście....a Ty , My
musimy tu żyć.....często ze świadomością naszej
małosci i grzesznosci....ale właśnie dzieki tej
małosci jesteśmy tak ludzcy i czujemy że to
niesprawiedliwe:(
Tak nam sie wydaje ze dobrzy ludzie odchodza pierwsi.
Szybko wypelnili swoje przeznaczenie, a nam daje czas
na poprawe. Zgadzam sie ze to nie sprawiedliwe.
pozdrawiam
Podobno Bóg tak daje szanse złoczyńcom na nowe życie,
by naprawili to co złego zrobili...ale to nie jest
sprawiedliwe...Pozdrawiam