Ból

zanurzałam się w myślach o przyszłości
zamykałam w sobie ból
a sprawił go
tak bliski mi człowiek
cierpienie było tak straszne
nie do wytrzymania
moja matka patrzała
jak cierpię
jak moja dusza
krzyczy
dałam szanse ostatnią
i uświadamiałam sobie że
się zmienił
myliłam się
nie warto walczyć
ponieważ nie każdy to docenia
ze smutkiem i ze łzami na twarzy
nie potrafiłam
patrzeć w jego oczy

autor

Toleńka

Napisany: 2013-04-30 Dodano: 2013-04-30 14:55:28

Ten wiersz przeczytano 1884 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie