Boże narodzenie

Boże narodzenie


Dwa tysiące lat temu rzecz cudna się zdarzyła,
Ona losy ludzkości odmieniła.
W sromnej stajence na przedmieściach Betlejem
Przyszło na świat dziecko, dając nam nadzieję.
Nadzieję na życie i na zbawienie,
Nadzieję na ludzkich dusz odkupienie.

Na ciemnym niebie gwiazda rozbłysła,
Kiedy godzina rozwiązania przyszła;
Dała znak wodzom i wielkim panom,
Że przyszedł Jezus – tak go nazwano.

Zapach siana, wokoło bydlęta,
Maria i Józef – każdy pamięta,
Jakie katorgi przejdzie to dziecię,
Aby miłość panowała w świecie.
Król Herod rozkaże zabija dzieci,
Ale dnia tego na czarnym tle świeci
Ta jasna gwiazda, która wskazuje,
Gdzie nasz zbawiciel się dziś znajduje.

Matka śpiewając wesołą piosenkę
Owija dziecko w swoją sukienkę,
Józef kołyskę słomą wyścieła,
Ona powieki syna zamknęła,
Aby mógł zasną, pozbierać myśli –
Być może przyszłość mu dziś się przyśni...

Za drewnianymi ściankami stajenki
Wieje wiatr, słychać jakieś brzęki –
Bogacze ucztują niczego nie świadomi,
Tylko pasterze byli przytomni –
Znaki podane oni odczytali
I do Betlejem się wnet udali.




Garwolin, 15.09.1999r.

autor

Ajatollah

Napisany: 1999-09-15 Dodano: 2007-09-23 10:50:45

Ten wiersz przeczytano 965 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie