brakujące słowa
"brakujące słowa"
smutek pozostał
pozostał żal
co z wami
wróżby znaki na niebie
gdzie żeście srebrzyste gwiazdy
otulony nadziei snem
rankiem powstajesz przecierasz oczy
nastaje dzień za dniem
idziesz sam
nie wołasz mnie
w ogrodzie niebieskich róż
ucicha ptaków śpiew
alejki puste
brak naszych stóp
szal smutku otulił oczy
kiedyś
pośród ogrodów życia
jak dziecię szczęściem płakałam
dlaczego uczysz zamiast brać
uwierz w to co chcę dać
otrząśnij melancholii pył
i cieszmy się razem
tak mało dobrych chwil
podaj dłoń
brakuje twoich słów
wiersz ten znacie. Po dokonaniu korekty wstawiam powtórnie.
Komentarze (23)
Gdzie są tu rymy częstochowskie panie mikesz? Wiersz
jest nieregularny a dać i brać -czyli rymy gramatyczne
- tego nie widzę. Widzę natomiast insynuację - lata by
zbierać punkty - bo to jest insynuacja. A może Pan ma
licznik odwiedzin autorki na Beju? Chętnie bym go
zobaczył...
Ja nie czuję się tym wierszem manipulowany, natomiast
z przykrością stwierdzam, że chęć dowartościowania
własnego ego jest u pana przeogromna i to kosztem
kobiety, której wypadałoby właśnie dzisiaj bo są
Walentynki - napisac coś ciepłego i serdecznego. Wszak
to portal dla kobiet.
Romantyczny wiersz, dobre matafory! zastanawiam się
czy nie lepiej byłoby zamiast (gdzie żeście srebrzyste
gwiazdy) gdzie jesteście srebrzyste gwiazdy) to tylko
moja skromna sugestia!
Pozdrawiam Danusiu :))
Wprowadziłaś przyjemny we mnie nastrój. Czasami
brakuje tak wiele, kiedy tęsknota w sercu.
Pozdrawiam:)
"Podaj dłoń brakuje twoich słów"A nam brakowało
Ciebie i Twoich słów.Cieszę się,ze wróciłaś
Niebieska:)Pozdrawiam bardzo serdecznie+++
ucicha ptaków śpiew
alejki puste
brak naszych stóp
szal smutku otulił oczy ...
Pięknie :)
"cieszmy się razem
tak mało dobrych chwil" - przeczytałam z
przyjemnością. Cieplutko pozdrawiam
podaj swoją dłoń i chodżmy
na pewno są te jeszcze alejki
i ławeczki posród alejki
pozdrawiam:)
Jestem pod wrażeniem...przepiękny tekst...Moje
uznanie.