Bratnich dusz rozłąka

Dwie dusze przed laty biegały po łące
Beztrosko i lekko w niebo patrzące
W miłosnym uścisku jak drzewo stały
W niewinne swe oczy szczerze patrzały

I stały tak chwilę aż minęły lata
Jedna z tych duszyczek zażądała świata
Ze łzą na policzku w podróż się wybrała
Tylko jedna dusza na łące została

A drzewo usycha, życie zeń wychodzi
Rozłąka jak brama szczęścia drogę brodzi
Bratnich dusz rozłąka, serce skaleczone
Wszystkie ognie marzeń srogo poskromione

Jednak przyjechałaś, stoisz tam na mostku
Uczuć wielki wicher niszczy miasto smutku
Wpadasz w me ramiona, słodycz ust twych
Kreśli zastępy smutków i chwil tysiąc złych

Byłaś tylko chwilę, chwila trwała wiek
Teraz się oddalasz i sam pozostał człek
Dzisiaj wiem dokładniej z czasu prędkim biegiem
Bratnich dusz rozłąka naszym przeznaczeniem

Zapraszam do przeczytania moich wierszy.

autor

Piotr Bliźniakowski

Napisany: 2012-04-01 Dodano: 2013-01-07 18:11:52

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie