Brzegiem poranka pójdę

To dziś moja wrażliwość dojrzeje
i nie będę widzieć początku nadziei
nie zapytam o której miłość przychodzi
ona tworzy moją historię
nikomu nie znaną, rozsypaną o wschodzie,
ukorzenioną bólem na zachodzie.

Na małych stronicach życia, cierpienie,
układam w alfabetycznym skrócie
sen proszę o wybaczenie, że zniknę
w jego białej karcie niepamięci
wtedy po nocy spokojnej
brzegiem poranka pójdę

Niech nic już nie wraca
linię prostą sumieniu zostawię
za małe moje serce na rozpacz
i dnia za mało by lęk zmyć
z dłoni wiosło wypadło
a ja płynę dalej.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2016-11-03 Dodano: 2017-03-06 10:53:10

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie