BUKIET RZEPAKÓW

BUKIET RZEPAKÓW – Barbara Ponikarczyk

Na brzegu lasu, tuż przy Zakładach,
Tam gdzie autobus swą pętlę ma
Jest na przystanku ławeczka mała
Przy wielkiej bramie z numerem dwa.

Co dzień tamtędy pędzisz do pracy
Mijając ławkę prawie o krok.
Czy wiesz, że latem na niej siedziałam
Wbijając w bramę swój smętny wzrok?

Wiodła mnie do niej straszna tęsknota,
By jak najbliżej przy tobie być
I choć przez moment, skradzioną chwilę
Smak twego życia łapczywie pić.

Siedziałam cicho jak ogłuszona
Wdzięczna, że w końcu pozwolił los
Dotknąć zmysłami twojego świata
I twego serca usłyszeć głos.

Lato już dawno w przeszłość odeszło
Na ławkę sfrunął jesienny liść
A ja tam ciągle na ciebie czekam
Z cichą nadzieją, że zechcesz przyjść.

Do piersi tulę bukiet rzepaków
Zerwanych wiosną w pobliżu łąk
I tak bym chciała razem z mym sercem
Złożyć go prosto do twoich rąk.






Dziękuję jarmolstan za poprawki.Wszystkie są słuszne.Już poprawiłam.

autor

Barbara Ponikarczyk

Napisany: 2008-09-24 Dodano: 2008-09-24 12:05:45

Ten wiersz przeczytano 1414 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie