Chcę poznać szczęście

Czasem mam ochotę rozsypać się
Niczym pustynny piach…
Zagubić się w tym świecie,
Lecz w sercu mieszka strach.
Zniknąć wśród ludzi tłumu,
Niczym okruszek chleba.
Powędrować za aniołkami
Prosto tak, do nieba…
Roztopić się jak lód
W promieniach słońca.
Zniknąć, od tak
Dobiec do końca…
Zobaczyć błysk iskierki
Przepełnionej nadzieją.
Ja ciągle płaczę,
Gdy wszyscy się śmieją.
Jestem taka mała
Zagubiona w tłumie świata.
A ten smutny los
Ciągle figle płata…
Czy ja pragnę tak wiele?
Czy tak wiele wymagam?
O szczęście tylko proszę.
Boże błagam Cię, błagam…

autor

diabełek_16

Napisany: 2005-11-22 Dodano: 2005-11-23 14:06:29

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie