Chwała Panu

Umierając na krzyżu żegnał się ze światem,
Przed śmiercią wybaczył oprawcom i katom.
Dlaczego tak srodze cierpiał z naszej winy?
W Majestacie Boskim szukać by przyczyny.

Umęczone ciało barbarzyńsko zbite,
Zostało gwoździami do krzyża przyszyte.
W chwili śmierci niebo rozdarły pioruny,
Ciało z krzyża zdjęte okryły całuny.

Złożone w grobowcu nie zostało długo,
Pokonał śmierć własną nie został jej sługą.
Dnia trzeciego z rana jak pismo podaje,
Powstał z martwych i poszedł na drogi rozstaje.

Aby powstać z martwych trzeba Bożej mocy,
Tylko ona może rozjaśniać czerń nocy.
Z nią można dokonać odkupienia świata,
Ona swoją mocą nawet wrogów brata.

I choć teraz mija już lat dwa tysiące,
Uczucia w swej głębi ciągle są gorące.
Syn Boży jest z nami to dobra nowina,
Tą prawdę potrzeba, co rok przypominać.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-04-11 00:04:29

Ten wiersz przeczytano 952 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie