Ćma

Czyli samobójczy lot wokół żarówki...

Wciąż do przodu
Przed siebie
Tak bliska jest celu
"Tam szczęście, jak w niebie"
Mówiło jej wielu

Nie straszne przeszkody
Cóż znaczą te męki?
Gdy radości wody
W zasiegu są ręki

Ognie piekielne parzą jej ciało
Cierpliwie przyjmuje baty
By ja zniechęcic-to wciaz za mało
Marnej żądają zapłaty.

Jak nigdy szczęśliwa,już płynie bezwiednie
Naiwna to szczęściem nazywa
Kruche jej ciało już z bólu więdnie
Jest dumna - cierpienie skrywa

Już spala jej umysł,pragnienia i ciało
Ogień ją całą pożera
Przyszła po szczęście,co wiecznie trwać miało
Miast tego w płomieniach umiera.

autor

Magdalena Płatek

Dodano: 2004-07-25 20:58:44

Ten wiersz przeczytano 839 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie