Co byś zjadł?

Ktoś najadł się nieźle strachu
(ten nie jest głodny wrażeń)

inny zjadł podobno na czymś zęby
(trudna sprawa do rozstrzygnięcia)

a inny zjadł wszystkie rozumy
(jest przemądrzały i zarozumiały)

czasem ktoś mówi komuś,
że trzeba zjeść beczkę soli
(znać się na czymś dobrze)

ktoś bywa wyjątkowo zjadliwy
(sprawiający przykrość, wrogi,
szyderczy, uszczypliwy, niechętny)

ktoś ma kompulsywne napady głodu
(obżarstwo bez granic, zajadanie:
stresu, emocji, depresji smutku,
problemów, zmęczenia)

czasem niedojadanie bywa
trudne dla zdrowia i życia
(brak dobrego apetytu
lub deficyt żywności)

inny podjada i obżera się
(w nocy lub między posiłkami)

Ktoś prosi w lokalu o menu
(z pewnością jest głodny)

był nawet pewien wąż
co zjadł swój własny ogon
( *** )

9.02.2024 r. godz. 19:27

Elizabeth

( *** ) Uroboros (stgr. Οὐροβόρος; także Urobor) – symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Powstał najpóźniej w starożytnym Egipcie, w XIV w. p.n.e.; był potem używany w starożytnej Grecji, średniowieczu i nowożytności.

Jako symbol gnostyków Urobor wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i odradzania się. Urobor pierwotnie był symbolem rzeki, jaka miała opływać Ziemię, niemającej źródeł, ani ujścia, do której wlewały się wody wszystkich rzek i mórz na świecie.
Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw (coincidentia oppositorum lub coniunctio oppositorum). Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi. Mamy tu do czynienia z symboliką cyklicznego powtarzania – obiegu czasu, odnawiania się świata i światów, śmierci i odrodzenia; wieczności.
W symbolice alchemicznej urobor to symbol zamkniętego, stale się powtarzającego procesu przemiany materii – procesu, który w formie faz podgrzewania, parowania, chłodzenia i kondensacji cieczy ma prowadzić do sublimacji substancji. Urobor to odpowiednik kamienia filozoficznego.
W psychologii analitycznej Carla Gustava Junga Urobor to metafora wczesnodziecięcej fazy rozwoju, w której jeszcze nie zaszedł proces różnicowania na świat zewnętrzny i wewnętrzny, a zatem fazy, w której nie uformowała się jeszcze tożsamość seksualna. Dopiero powstająca świadomość „ja” pozwoli przełamać fazę uroboralną, różnicując świat na matriarchalny i patriarchalny.

autor

Eliza Beth

Napisany: 2024-02-09 Dodano: 2024-02-09 19:35:21

Ten wiersz przeczytano 289 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie