Co ty wiesz o miłości
Kobieta czy mężczyzna, kto kocha
prawdziwie?
Różne słyszałam na ten temat zdania,
Póki nie przeczytałam, bo lubię
poczytać,
Ciśniętego gdzieś w tajgę i mróz
opowiadania.
Żyli tam katorżnicy zesłani przez cara,
Autor był tam także, pisał tak jak
umiał.
Zesłanie - to straszna, wyjątkowa kara,
A on patrzył i jednej rzeczy nie
rozumiał.
Dlaczego z Polski, w ten kraj
zaśnieżony,
Do mężczyzny kobieta jechała pół świata?
Podczas gdy zesłane na katorgę żony,
Próżno czekały na męża czy brata.
Komentarze (16)
Pięknie napisane
Jest coś w tym ale nie do końca Kobiety potrafią
Kochać bezwzględnie i to jest tak cudowne zawsze te
słowa powtarzałem dziewczynie jak mama mi opowiadała
podobne historie Teraz nie wiem czy takie są nie
chciałbym się przekonać .Pozdrawiam serdecznie Piękny
trafny przekaz wiersza .
Kochana pani Romano , kolejny wiersz i to z jaka
głębia - ślicznie pozdrawiam
Zatrzymuje refleksją... pozdrawiam :)
Piękny wiersz,przypomnij mi proszę tytuł
Romanko,dzięki:)
Piękny wiersz.Pozdrawiam serdecznie
jestem pod ogromnym wrażeniem - pięknie uchwycona/
przedstawiona istota/sedno miłości - takich wierszy
się nie zapomina...
Opisałaś wspaniałą prawdziwą miłość. Serdeczności.
Pięknie, smutno i prawdziwie. Pozdrawiam.
Pięknie, smutno i prawdziwie. Pozdrawiam.
Wyjazd żon do mężów na Syberię,był aktem patriotycznym
i aktem miłości.Smutne, ale prawdziwe. Serdeczności:-)
Bardzo smutna refleksja Nieciekawie ukazałaś mężczyzn
miłość w swoim wierszu To przykre czyzby kochali za
mało lub byli bardzie wygodni ?
Pozdrawiam serdecznie zamyslona nad Twoim wierszem
Ciekawa refleksja, a po przecztaniu wiersza odpowiedź
na pytanie, z pierwszego wersu, nasuwa się sama.
Miłego dnia.
Ładny wiersz z ciekawą refleksją:)
Ech, zycie, ciekawa refleksja.
Pozdrawiam:)