Confessions
https://youtu.be/M-6QmF9xP1o
lubię to nasze byłe miejsce —
tam wiatr
kołysze się wciąż pomiędzy długimi
pasmami włosów
jest twoja twarz szczęśliwa
dumna wyrazista i oczy
co nie zdradzą łatwo tajemnic
wtedy nie miałam czasu
na drobne rzeczy i bałam się
że nie zdążę zapisać dialogu
a kiedy dowiedziałam się
że twój samochód...
potem już
nic nie miało znaczenia
chciałabym cofnąć się chociaż
o jeden wspólny dzień
czas jest drogocenny
a lata uczą tego czego
dni nie widziały
wolno następuje noc
i wszystko rozwieje się w ciszy
wątpię
czy odnajdę w sobie cząstkę która
ma coś jeszcze do powiedzenia
autor
promienSlonca
Dodano: 2021-08-10 18:33:25
Ten wiersz przeczytano 3346 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (59)
Piękny a zarazem smutny
niewątpień w siebie...
Miłego dzionka:)
Witaj Promyku!
Teraz ja piszę do ciebie - gdzie się podziewasz
promyku!
Smutna treść i zarazem piękna! Bo życiowa; treść
wiersza mnie poruszyła, że wyskoczyłem z fotela...
Pozdrowienia ciepłe przesyłam!
Wracaj Aniu
Kapitalna puenta tak jak i wiersz. Raz jeszcze niskie
ukłony :-)
Smutny i zarazem wymowny wiersz godny przeczytania,
który skłania do refleksji.
Promyczku, ślę serdeczności :)
Wspomnienie tragedia zawarta w wierszu smutek do
którego wciąż się wraca...pozdrawiam:)miłego dnia
życzę
Witam Wszystkich Miłośników Poezji!
Witam serdecznie moich Gości,
którzy pozostawili komentarz, refleksje do mojego
tekstu, za które to, serdecznie dziękuję, każdemu
oddzielnie i bardzo od serducha.:)
Życzę, Państwu, wspaniałego dnia i niech gra, jak
muzyk.
Wszystkiego Dobrego!
Do spotkania, na ścieżkach...
Z pozdrowieniami
Anna:)
Dzień Dobry!
Re: amarok
Witaj Patryku.:)
Już jestem, i nie pozwalam już dłużej martwić się, o
mnie.:)
Ale przyznam, że było mi miło słyszeć, że jest jeszcze
KTOŚ, kto
może się martwić o mnie.:)
Dziękuję, Patryku i dziękuję, Wszystkim Wilkom.:)
Byłam na małym urlopie i podziwiałam, koniec sierpnia,
wrzesień i jego pierwsze kolory.
Ale już ciepło i serdecznie pozdrawiam, z Florydy.:)
Promyczku, wilki są zmartwione Twoją długą
nieobecnością i mają nadzieję, że nie dopadł Cię
ostatni kataklizm.
Serdeczne pozdrowienia:)
Piękny wiersz z nutką smutku...
pozdrawiam:-)
Piękny, refleksyjny wiersz, wymowny i smutny,
pozdrawiam ciepło, śląc serdeczności.
Piękny wiersz choć smutne zakończenie... pozdrawiam
Smutno lecz prawdziwie.
Pozdrawiam serdecznie
smutek bywa zadziwiająco piękny w czytaniu,
pozdrawiam serdecznie Promyczku
:)
życie czasami przynosi smutek, czas jest
lekarstwem,,pozdrawiam:)
myślę że odnalazłaś głos, więc nie jesteś na drodze w
jakąś złą noc. W życiu na wszystko trzeba być gotowym,
nie zawsze jednak się da pozbierać od razu. Można
stracić głos z szoku. Pozdrawiam.