Coś zwane przyjaźń

Kolejny dotyk zapisanej przez Ciebie kartki
Kolejne Twe słowa, śmieszne i smutne wątki
Mijają godziny, minuty liczone moimi łzami
Siedzę wspominając i przewracając kartkami
Na nich tusz powoli zaczyna się rozmazywać
A ja... Cóż zaczynam, bardziej popłakiwać
Już sama nie wiem dlaczego tak robie
W mej głowie pozostały tylko wspomnienia o Tobie
Machnięciem różdżki chę cofnąć czas
Ale po co? Ty już przecież nie chcesz mnie znać
Kiedyś były piękne słowa sympatią przepełnione
Kiedyś me serce było szczęściem wypełnione
W końcu padło pierwsze bolesne uderzenie
I stało się... To, co było kiedyś nie jest już piękne
Zrobiła się jedna rana, potem kolejne
Coraz bardziej przykre, coraz bardziej bolesne
Krew tak jak łzy, lała się strumieniami
A me serce zostało obrzucone kamieniami
Była wojna za wojną, cios za ciosem
To, co było piękne stało się wielkim końcem
Dziś mam tylko blizny, łzy i wspomnienia
Dziś już nie potrzebne są mi pragnienia
Dziś chcę tylko żyć... Żyć dniem codziennym
Choć niestety już nie takim pięknym
Ale głęboko w sercu mam jedno marzenie
Użyć magicznej różdżki i poczuć przy sobie - CIEBIE
Ciebie jako mego przyjaciela,
Który łzy moje z policzków ociera...

Komuś zwanemu kiedyś "przyjaciel"

autor

gusia1

Napisany: 2006-03-09 Dodano: 2006-03-10 22:17:59

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie