Cykady i śpiew suchych traw

W porywie tej miłości i głosem tego wezwania
Nie ustaję w poszukiwaniach
A kresem wszystkich trwożnych poszukiwań
czy znajdę szukając, jest moja bojaźń .lękliwa

Gołąb pikując tnie powietrze
Płomieniem rozżarzonej trwogi
Której ognisty język znaczy
Zmazanie grzechów, kres rozpaczy

Nadzieje albo los złowrogi
W wyborze wybrać –ocalenie, czy
przez ogień z ognia –odkupienie
w labiryncie moje błądzenie

Kto wiec udrękę stworzył –Miłość?
Miłość nieznanym jest imieniem
Poza dłońmi co ją subtelnie uwiły
Opończa w ogniu, w niej idziemy i cierpimy
Zdjąć jej moc ludzka nie ma siły
Żyjemy blaskiem słońca, przyrodą oddychamy
Gdy w ogniu, albo w ogniu trwamy

Tutaj w przecięciu bezczasowej chwili
Trwam , mimo że już nie mam siły
Swoje uczucia zapisywałem na koszuli rękawie
Kiedy w powietrzu ją tańczącą widziałem prawie

Dłonie dla miłości trzymały dawniej białe róże
Płomieniem dotykany memu uczuciu koniec wróżę
Gdyby tu był chociażby słyszalny wody dźwięk
Tylko cykady, śpiew suchych traw i mój lęk

Auto:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2000-06-18 Dodano: 2013-06-18 05:11:10

Ten wiersz przeczytano 994 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie