Cywilizacja
Skoro po ziemi twardo stąpamy,
popuśćmy nieco wodze fantazji,
nic nie zaszkodzi spojrzeć z oddali
na życie innych i na nas samych.
Lecz po co komu telewizory,
albo komórki, radia, tablety;
jakoś się żyło nam do tej pory
i było łatwiej iść po swej ziemi.
Teraz cholera chwyta za serce
gdy nie idziemy drogą jak chcemy,
że ktoś nam znowu staje w kolejce
i jeszcze wielce się na nas pieni.
Patrząc się w ekran jakieś tam stacji
w uszach aż dudni od nowych afer;
wszędzie oszustwa, kłamstwa i zdrady,
i nowy powód do naszych zmartwień.
Dajmy odpocząć dziś swoim zmysłom,
po co przebywać w ślepych zaułkach,
niech się na ustach słowa wycisną –
na nas nie siądzie od dzisiaj mucha!
A na dobranoc czysty happening
niech się nam wedrze z lewa i prawa,
nie da się osła w owcę zamienić
choćby się chciało naprawy świata.
5.03.2018
Maria Sikorska
Komentarze (58)
wiosny w sercu przez cały rok
spotkań z miłością każdego ranka i wieczora.
owocnej współpracy z Weną
i spełniania marzeń szybszego niż
zdążą przychodzić do głowy. :):):)
Interesująca refleksja, pozdrawiam :)
Hmm! Po prostu nic na siłę...
Promiennego dnia Mariolu:)
dobry wiersz, dobrze się czyta, a nam żyje się dobrze
bez aferowych wieści ze świata, we "własnej zagrodzie"
- przynajmniej mniej nerwowo - a o zdrowie trzeba dbać
:) serdecznie pozdrawiam.
sensacje emocje jak olej na wierzchu
pod nimi głęboki ocean treści
żule będą żłopać
nurkowie nurkować
i to się w 'civi' nie zmieni
(ale na urlop chyba każdy lubi:)
Witaj. Sztuka polega na tym, aby nie popadac w
skarjnosci i zachowac rownowage.
Moc serdecnosci.
Prawda, smutna prawda, pozdrawiam
Narzekanie mamy w naturze ale tak źle nie jest by nie
mogło być gorzej - Pozdrawiam
Witaj Mario.
Bardzo dobry wiersz, zatrzymuje, jest refleksyjny.
Ludzie wyzuli sie uczuć, dużo egoizmu, samolubstwa,
nikt nikogo, nie kocha.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Czyżby aż tylu tych osłów było
i ku dołowi...równią pochyłą.
Pozdrawiam Mario smutna ta Twoja "Cywilizacja".
Dobra mądra życiowa refleksja. Nic na siłę nie zmieni,
nie zrobi. Pozdrawiam
Mario serdecznie.
Dobra życiowa refleksja i skłania do myślenia:)choćby
się chciało to nie da się:)))pozdrawiam cieplutko:)
tak nie da się zmienić...pozdrawiam