Czarny kruk

Czarny kruk nadleciał,choć to nie jego przedział.
Oślepiło go słońce, promienie to boże gońce.
Niesie go wiatr ,już od podnóża Tatr.
Zwiedził góry, pokazując swe pazury.
Teraz w centrum uderza,jak kiedyś 3rzesza.
Jak wrony Hitchcocka,nie oszczędzi nawet oka.
Słońce walczy z krukiem,wszystko jest małym drukiem.
Zwróć uwagę na wszystko,na to całe zjawisko.
Ile zła dookoła? Ilu ludzi ma doła?
Wyjdź z domu na chwilę,poczuj w brzuchu motyle.
Pozytywnym promień,niech zadziała jak ogień.
Kruk odcisnął swoje piętno,a ja wiem już na pewno.
Choć pokłóciłem się z Bogiem,słońce moim nałogiem.
Niech świeci jak najdłużej oświetlając moją duszę.

autor

kubaa

Napisany: 2011-10-13 Dodano: 2013-01-10 14:36:40

Ten wiersz przeczytano 789 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie