czas z lustra
czas ucieka,
gubi po drodze ludzi.
stoi z daleka,
przeglada sie w lustrzanych
odbiciach, zamarzajac
blekitna struga
scian.
Minga, Marzec 2023
autor
Driana
Dodano: 2024-03-04 14:49:58
Ten wiersz przeczytano 453 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Dziekuje Marysiu, Witku, Laryso , Panie Bodku, Isana
Refleksja, refleksja, refleksja.
Lustro ma dwie strony. Pokaże jaka jesteś śliczna z
drugiej mijający czas. Masz rację, czs potrafi pogubić
ludzi. Dziękuję Tobie od serca za wszystko co robisz
dla Beja, dla nas. Pozdrawiam serdecznie.
Głęboki wiersz!
Życiowy.
Wymownie o przemijaniu...
Serdecznie pozdrawiam i podziwiam Twoją pracę na rzecz
ocalenia poezji od zapomnienia. Masz w sobie niezwykłą
wrażliwość na sztukę.
Piękne jest to, co robisz dla Beja. Brawa dla Ciebie i
wielkie podziękowania!
Bardzo wymony przekaz.
Fraza: 'gubi po drodze ludzi', chyba najbadziej.
Pozdrawiam serdecznie i cieplo. :)
Dobry przekaz między wersami.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam z plusem.
Najbardziej przejmujące i takie prawdziwe jest to, że
czas gubi nas ludzi i tak samo każdego z nas kiedyś
zgubi.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Wymowna refleksja, ach ten czas...biegnie, pozdrawiam
ciepło.
czas gubi po drodze ludzi.
Dobrze powiedziane.
Ciekawa refleksja, choć smutna... Mało słów, a treści
wiele - daje do myślenia! Pozdrawiam serdecznie :)
A ścian odbicie gubi czas... ;)
Czas w roli obserwatora, który spogląda na świat przez
lustra, zatrzymując momenty w chłodnej melancholii.
(+)
Wymownie. Pięknie i smutno.
Pozdrawiam, Driano.
„Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i
uporczywie go nie ma.”
:(
Lustro jest przyjazne przemijaniu - wyostrza jego
zmiany. Ślę moc serdeczności i uścisków:)