Czekając świtu

Płaszcz czarnej nocy przygniata me plecy.
Ta czerń czarniejsza,straszniejsza niż zwykle.
Ramiona w udręce skulone, zgarbione,
A macki strachu,sięgają po serce.

Ta cisza dziś wroga i zimna.
Choć nad podłogą, płyną snów cichych westchnienia.
Zegar muzyką miarowo odlicza,
Coraz mniej ciebie nocy czarnolica.

W tych chwilach samotność skrzeczy
I z bólem, plecy krzyżem oplata.
Patrząc z nadzieją w okno,
Pierwszego skowronka brzasku zapraszam.

autor

elliza

Napisany: 2016-04-26 Dodano: 2016-04-26 19:51:42

Ten wiersz przeczytano 1281 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie