Czekanie
jeziora tafla dotykiem wiatru kołysana
szelesty trzcin ptaków wołanie
niknie promień słońca za chmurami
czekam
mówiłeś masz wszystko,
w zamierającym mroku gasnę
jak zwiędły liść na wodzie
nieutulona
pająk nićmi snuje miraże
błyśnie w pajęczynie łza
westchnieniem zaszumi brzoza
oparta o cień złudzeń
wiatru nie zdołam złapać
tak jak ciebie,
niknie niedorzeczne rozbudzone uczucie
moje ręce związane
wiszą gałęziami do ziemi
odchodzę w popiele
mgłami osnute marzenia
nocą sen moje ukojenie
Komentarze (9)
ten klimat smutku ma swe piękno
moje ręce związane
wiszą gałęziami do ziemi...porownanie do drzewa...
wierzby placzacej ...ma klimat ,lubie wiersze o
jeziorze:)
wzruszył mnie twój wiersz....bardzo
szczery....doceniam jego otwartość i metafory.
Udało mi się odczytać, widzę, że chochlik tu zadziałał
i znaków nastawiał ... :)
NiebieskaDamo, mimo że wiersz czytam z ogromną ilością
znaków zapytania ( polskie znaki) to bardzo mi się
podoba. Urzekły mnie opisy przyrody, w którą wtopiłaś
nostalgię.Miłego dnia
Szanowna Pani AnnaG,bardzo dziękuje,lecz tak zostanie
jak napisałam,moje odczucia wyrażam w takim stylu
,może inaczej to Pani czuje,,pozdrawiam i dziękuje
uprzejmnie
Widzę Twoim wierszu cierpienie i smutek otulone
tęsknotą za " słońcem" ono na pewno zaświeci.
Pozdrawiam :)
Czytam twoje słowa i muskam je jak wiatr taflę
jeziora.
Słyszę pogłos który się nad lustrem niesie jakby
czekanie- a to twoje tęskne wołanie.
Tkliwym szepczesz słowem,że gaśniesz jak liść, więc
dokąd masz iść. Dotykasz wzrokiem koronki pajęczyny, i
ona twój wzrok nie cieszy, smutne są słowa ubrane w
rekwizyty samotności, melancholia się wokoło roznosi.
Dobierasz cudowne skojarzenia, to dla mnie natchnione
wrażenia. Rozbudzasz uczucia te niechciane- jak ręce
do ziemi przywiązane .
Wszystkie twoje wiersze są mi znane- ten jest
szczególny, tęsknota i samotnym palcem w klawisze
stukane.
Poetko, chciałbym widzieć twoja twarz, gdy te słowa
piszesz, pewnie są na niej a szczególnie w oczach
doliny zamglonej ciszy.
Sny twoim zbawieniem, w snach znajdujesz ukojenie, a
świat jest taki kolorowy, wypełniony barwami miłości,i
jej pożądania, ciebie tam nie ma, to samotny wybór
wygnania.
Ale tytuł utworu mówi coś inne, ty czekasz na niego.
Może to nie jest powiedziane w dobrym tonie, mimo,że
nie mam takich zamiarów, mimo słów srogich chciałbym
tak pięknie pisać wiersze, cóż za wysokie dla mnie
progi
Pozdrawiam i dziękuję za miłą chwilkę w Twoim smutnym
, jakże pięknym w słowach ujętym świecie.
Za oknem połacie żółtych kwiatów wiosny- złoże z nich
dla Ciebie DUŻY bukiet radosny.
Piękny wiersz, jak pięknie uczucie, zostało
przeplecione urokami przyrody.Czuję ten smutek i
tęsknotę