Czekanie
Ogień w kominku skrzy się,
świeży placek z wiśniami
niesie zapach po całym mieszkanku.
Na stole serwetka koloru "ekri",
już podana kawa ze śmietanką.
Jeszcze tylko kwiatów brakuje w wazonie,
jeszcze ktoś zasiądzie w fotelu.
Niebiańska muzyka unosi duszę
aż nad obłoki.
Czekanie,
długie czekanie,
czekanie wiekami.
Pustka.
Choć się wydaje
dom pełen ciepła,
pogodnej wiosny,
słonecznego lata,
to jednak wnętrze
krainą wiecznych mrozów,
nie kończącej się zimy:(
Komentarze (3)
Gdy czekanie ma sens, to można czekać bardzo długo.
Tylko jak to sprawdzić? Pozdrawiam.
smutne uroki czekania - ale calkiem owocne - pozdro
już wiosna idzie, u Ciebie zawita czekaniem, bardzo
dobry wiersz, nawet stanem