Człowiek, człowiekowi drzazgą
Z inspiracji Człowiek człowiekowi, ale już zapomniałem czyjej?
Człowiek - to brzmi dumnie,
wie to nawet świnia,
kiedy stoi przy korycie,
a gospodarz wiadro trzyma.
*******
Człowiek - to brzmi dumnie,
kiedy chodzi uśmiechnięty,
a inni już leżą w trumnie,
mrówki obgryzają im pięty.
******
Człowiek – to brzmi dumnie,
chociaż sam jest zdziwiony,
kiedy żona do niego mówi ty świnio...
i co? Człowieku – jesteś zadowolony.
******
Człowiek – to brzmi dumnie
i jeśli o tym wie – wykorzystując...
robi z innymi co tylko chce.
autor
karl
Dodano: 2015-11-08 12:15:00
Ten wiersz przeczytano 1700 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
dobre:)
Ciekawie ironicznie o człowieku
pozdrawiam
Bardzo mi się podoba pierwsza ironia. :)
bo kto nie był nigdy człowiekiem
temu człowiek nigdy nie pomoże
Pozdrawiam:))
tak brzmi dumnie tylko niech nie zapomina być tym
czlowiekiem
pozdrawiam:)
ironicznie i ciekawie - pozdrawiam.
Bardzo fajne miniaturki i dobra ironia
Człowiek - to brzmi dumnie
tylko wtedy
jeżeli nie zapominisz
by być Człowiekiem
przez wielkie "C"
Pozdrawiam pogodnie
Tak to sama prawda.
Szybko minie duma
jak w kieszenie nie ma.
Pozdrawiam.
Tylko żeby zasłużyć na tę dumę.
dlatego nie chcę poważnie i dumnie, bo takie rzeczy są
tylko w trumnie....
człowiek, duma
brzmi wspaniale
wielka szkoda
ze nie stale...
pozdrawiam pięknie:)