Człowiek potworem

Chwila - tak okropnie długa
I tak strasznie krótka
Czas goni cień
Szuka mnie
Wszystko jest w ruchu
Podąża do celu
Bez celu
WOLNIEJ – krzyczę w duchu
WOLNIEJ – błagam
Wielu ludzi ,
Nie słyszą
Zapomnieli, zostawili
Porzucili, ominęli
Pytania tak trudne i łatwe
Odpowiedzi bez sensu i prawdy;
Człowiek to potwór
Potwór to Ja:
Szukam ,zabijam, zabieram, zostawiam,
Odchodzę;
Czas, pytania, odpowiedzi, głuchota
Mentalność nie ludzka nastała
Ludzkie jest to co jest nam obce
Miłość, uczucia, gesty, marzenia
Nie spełnione pragnienia
Człowiek to potwór
Potwór to ja
Odchodzę w dal
Straciłam wszystko
TO ostatni oddech
Szept, szmer
Nastał koniec końca
Który nigdy nie miał początku...

dla tych którzy zapomnieli ,że CZŁOWIEK TO BRZMI DUMNIE!!!

autor

Iza Szczepanska

Dodano: 2004-12-21 16:00:21

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie