Czołgi na Woli
Na przedwiośniu, u schyłku zimy
zjeżdżają do nas czołgi i inne wozy.
Maszyny te, nietęgie mają miny.
Obraz nędzy, rozpaczy i grozy.
Zepsute niczym ludzkie dusze.
Temu coś ciecze, a drugi dymi.
Broniąc granic przeszły katusze,
a i czas rozprawił się z nimi.
W naszych zakładach czeka je odnowa.
Mechanik,kierowca,elektryk i księgowość,
zarząd,spawacz,sprzątaczka i kadrowa
wszyscy daliśmy im część
siebie-świetność.
Po modernizacji czołgów armada stoi.
Bojowe Wozy Piechoty muskuły prężą.
Lśnią kamuflażem,praca ich silników zmysły
koi
Nasze serca w ich zbroi każdą armię
zwyciężą.
autor
Taurus1
Dodano: 2023-12-09 23:36:23
Ten wiersz przeczytano 524 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
taka lecznica sprzętu bojowego
A końcówka mądra i piękna
!3 grudnia za chwilę.
Stan wojenny- rocznica
Obraz militarnej rzeczywistości, z naciskiem na
przedwiosenną atmosferę i degradację maszyn. Opisuje
zaniedbane czołgi i wozy bojowe jako metaforę
zepsutych ludzkich dusz, bo tak to odbieram. Przez
aluzję do czasu i katuszy podkreśla się upływ czasu i
traumy związane z konfliktem. Element odnowy i wysiłek
ludzi w zakładach wskazuje na nieustanne dążenie do
poprawy i renowacji. Ostatnie strofy oddają pozytywne
aspekty modernizacji, zwracając uwagę na współpracę
ludzi i maszyn w osiąganiu zwycięstwa. To dobry
przekaz mieszanych uczuć wobec militarnego kontekstu,
od degradacji do nadziei na odrodzenie i sukces.
(+)
Ciekawe optymistyczne, wymowne wersy, z nadzieją,
"Nasze serca w ich zbroi każdą armię zwyciężą",
pozdrawiam serdecznie.