Czuć miłość ...

niejednorodną ,
niejednostajną,
bezsporną !

łączącą przestrzeń z czasem,
budującą świątynię Gaudiego
z kodem wpisanym w myśl
poświęcenia, oddalającą

i przybliżającą
linię widnokręgu
niczym widzimisię
rozkapryszonej kobiety

skaczącą niczym nutka
w śpiewie skowronka nocą,

unoszącą akrobatkę
nad twarzami gapiów,
patrzących na wykonywane
przez nią ewolucje w pogoni
za cudownością życia
z podziwem.

Ludzi ! - nie ukrywających
zazdrości,
próbujących zniszczyć
niezrozumiane przyłożeniem
szablonu ich życia

Lecz !
Czy możliwym jest ją spotkać ?

rozszyfrowując enigmatyczny
zapis swego przeznaczenia ...

podróżującą na bezchmurnym
niebie niczym kometa,
zadziwiającą !

będącą jedynym sposobem
wymknięcia się
z wszechogarniających świat
ramion śmierci (...)

.... ponad czasem ...

autor

Zamyślona7

Napisany: 2017-04-08 Dodano: 2017-09-29 17:59:26

Ten wiersz przeczytano 2327 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie