czy ją oszczędzą?
zobaczyłam dziś rano jarzębinę -
tę samą, na wpół uschniętą,
która jesienią wydała jeszcze owoce
teraz obok niej w równym szeregu
stoi więcej martwych drzew,
ponieważ zaraziły się śmiercią
a w drugim rzędzie pysznią się
świeżą zielonością listków
nowo posadzone jarzębiny
ale ta moja wyciąga w niebo
końce suchych gałęzi
jakby wołała o pomoc
bo z pozostałych gałązek
wypuściła liście i pąki
jak obietnicę zakwitnięcia
a ja zastanawiam się
czy ta jarzębina zalicza się
do żywych, czy do martwych
i czy zostanie wycięta,
choć doczekała wiosny?
autor
szadunka
Dodano: 2021-05-19 13:30:38
Ten wiersz przeczytano 1251 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Brzoskwinka.50. AS. Wandaw
Serdecznie dziękuję miłym Gościom za odwiedziny i
odniesienie się.
Pozdrawiam ciepło.
drzewa jak i ludzie... kiedyś ich czas się kończy lecz
ich nastepcy ich zastepuja :)
miłego dnia:)
https://www.youtube.com/watch?v=KIpt_BIrIzM
a komentarz z kotem był świetny
dziękuję :)
Drzewa jak ludzie starzeją się i umierają i zawsze
pozostaje jakiś niedosyt i żal w sercu :(
Pozdrawiam serdecznie Szadunko z podobaniem dla
wiersza :)
_Wena_. Annna2. (OLA). Enigmatyczna. Kuba-winetu
Pięknie Wam dziękuję za poczytanie i ciekawe
komentarze.
Dobrego dnia.
W przyrodzie wszystko ma swój początek i koniec.
Drzewa żyją dłużej, niż ludzie, ale też się starzeją i
chorują. Zdarza się usychanie młodych drzewek z
różnego powodu a natura chcąc nie chcąc musi się z tym
pogodzić.
Miłego dnia życzę :)
Przedwiośnie to czas na ciecie drzew.
Pewnie wytrzyma do lata ta jarzębina jeszcze, bo
cięcia robi się czasem też latem. Wyłączona jest z
tego tylko jesień.
Drzewa to życie- nasze.
Dobry wiersz.
Wszystko uzależnione jest od bezdusznego urzędnika,
czy potrafi dojrzeć jarzębinowy krzyk?
Znając życie na pewno nie uda się jej ocalić, ponieważ
te drzewka są tanie:(
Ale trzymam kciuki:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)
Wola życia jest w każdej istocie, w Matce Naturze.
Te gałęzie oblepione młodymi liśćmi, które wyciągają
się niczym ręce - do nieba.
Podoba mi się przesłanie wiersza.
Zanadto ingerujemy w przyrodę.
Pozdrawiam cieplutko.
Piękny opis kawała przestrzeni z jarzębinami , czy
doczekają wiosny i co los przyniesie.
Pozdrawiam serdecznie zdrówka życzę.
Dziekuję wszystkim Gościom za miłe odwiedziny,
poczytanie i refleksje. Tak, miałam na myśli i
przyrodę - los drzewa i los ludzki.
Pozdrawiam serdecznie.
Drzewko niewątpliwie zasługuje na szansę dalszego
życia. Tylko, że to nie my o tym decydujemy. Ale
wiersz w mojej ocenie może mieć też znacznie
tragiczniejsze przesłanie odnosząc się do życia
ludzkiego. Oby nie. Pozdrawiam :)
Drzewa w mieście giną, bo wszystko wokół jest
zabetonowane. Wokół pnia zostawia się niewielkie kółko
lub kwadrat. Tak, że bezpośrednio pod drzewem ziemia
jest nieco wilgotna. Ale jeśli korzenie pójdą na bok,
pod asfalt - tam ziemia jest sucha jak pieprz.
Szkoda jarzębiny... Przecież drzew coraz mniej...
Pozdrawiam serdecznie
U mnie kilka lat temu umierały 40 - letnie świerki.
Trzy przed domem, jeden z tyłu, obok oczka wodnego.
Starałem się je ratować. Obciąłem do prawie trzech
metrów wysokości najbardziej uschnięte gałęzie a
resztę opryskałem dwukrotnie specjalnym płynem.
Wszystkie zostały uratowane i odwdzięczają mi się swą
urodą, ptaki zakładają na nich gniazda a one machają
do mnie w podzięce swymi gałązkami. Wzruszyłaś mnie
swoim fajnym wierszem. Serdecznie pozdrawiam życząc
miłego wieczoru :)