czym jestem
bez zbędnych słów...po prostu światło twoich oczu
...oczy zanurzam w
nieskończoność...blaskiem przemierzam
świat, jak gdyby czas dał mi jeszcze jedną
szanse...choć stwarzam sobie świat wśród
gwiazd najjaśniej świecących, nie widzę
mórz...wzburzonych fal, a świat odbiera mi
walkę...przegrywam...ostatnia runda
sprzedana...gong
i wiatr prosto w twarz...jak gdyby chciał
dotknąć mojej skóry...
błąd-wiara w jutrzejsze powodzenie i znów
brak sił...jedno co mam...ciało, którego
się wstydzę...dusza zakurzona, w locie
straciła skrzydła...upadła i podnieść się
nie może.
jedyne czego mi brak...słowo...które
mogłoby mieć sens...gdyby nie świat...gdyby
nie ja...błąd, więc cofam się...jak wiatr i
łza...jak mglisty dotyk poranka..po
nieprzespanej nocy...rosa na
policzku...siła, ale już nie moja...
...boję się dnia...czekam na mrok...a gdy ciemność już ogarnia mnie...zapalam światło...
michaska
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.