Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Daj troszeczkę nieba!

Budzę się rano,
Nie ma Jego,
Odszedł na zawsze,
Widzę suche drzewo,
Korzenie miłości głęboko zrodzone,
Zostały w sercu na wieki uśpione,
Miłość ta nasza nie była prawdziwą,
Kłamstwo za kłamstwem
Ja się łudziłam,
Bądź ze mną zawsze!
Nie opuszczaj mnie!
Wciąż tylko powtarzał
Wreszcie zranił mnie,
Korona tego drzewa uschła bezpowrotnie
Nigdy i przenigdy, myślę, nie odrośnie
Korzenie tkwią we mnie głęboko uśpione,
Co opowiem?! Nie wiem!
Na pytanie: wróć do mnie?!
Za co go kochałam?
Rozkoszy w łóżku tylko doznawałam
Za czym tak płakałam?
Innego raju z nim nie zaznałam
Powinnam nienawidzić za chamskie zachowanie,
Za słowa tworzące głębokie rany,
Nienawiść oba mojej jest osobie,
Zawsze wybaczam,
Na zgodę rękę wyciągam,
Wręcz boję się tego nawet panicznie,
Gdy dłoń do mnie pierwszy wyciągnie
Teraz jest przeszłością
Nie chcę o niej myśleć,
Czas ten nie miał miejsca
W moim przeszłym życiu,
Zapomnę na zawsze,
Zacznę nowe życie,
Los z innym dla mnie jest pisany...
Mimo, że wybaczam,
Mu już wybaczyłam,
Nigdy już nie wrócę!
Za dużo straciłam...
Wolna jak ptak biały szybuję po niebie,
Uśmiecham się rano
Coraz bardziej wierzę,
Życie dla mnie niespodziankę szykuje...
Zaskoczy mnie nie raz,
Lecz znowu odżyję,
Życie to wcale nie jest tylko walka,
To chwila wspomnienia,
Gdy spotka Cię wreszcie w czerń odziana Dama,
Zamiast się smucić,
Uśmiechaj się mile,
Patrz dobrym wzrokiem,
Pomagaj w potrzebie!
Zapewne Anioły podziękują w niebie
Jak życie przeżyjesz zależy od Ciebie
Choć wcale nie musisz ciągle się uśmiechać,
Spróbuj choć czasem dać troszeczkę nieba!
Świat przepełniony chamstwem i pogardą,
Nienawiść i zawiść, to z tym trzeba walczyć,
Zarażaj miłością, pokojem i troską,
Może kiedyś zbawisz cząstkę tego świata,
Złą duszę nawrócisz
Dasz mu trochę Pana!
Spróbuj tylko tyle
Przecież nic nie stracisz!
Wręcz przeciwnie zyskasz
Słońce znów zobaczysz!

ja próbowałam przez 3 lata nawrócić złą duszyczkę, jednak mi się nie udało...

autor

sara janicka

Dodano: 2008-08-06 19:58:14
Ten wiersz przeczytano 567 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

Nula.Mychaan Nula.Mychaan

Znam ten stan ducha za dobrze... ale nie można ciągle
wybaczać, trzeba pomyśleć o sobie, bo pewnego dnia
zobaczysz, że Ciebie już nie ma

ammak ammak

Wiele autorka musiała prześyć, ulżyła sobie tym
wierszem, wykrzyczała wiele i jest dalej dobrej myśli.
Tylko jedna popraweczka - obca , zjedzone c.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »