Dakar!

Dla wszystkich lubiących dobrą przygodę ;)

Dakar – stolica i największe miasto Senegalu. Położone w zachodniej części kraju, nad wybrzeżem Oceanu Atlantyckiego, na Półwyspie Zielonego Przylądka, naprzeciw wysepki Gorée.
To właśnie tam mamy wyrwać z opresji cały personel banku zajęty przez uzbrojonych polityków, którym woda sodowa uderzyła do głów.
Jestem przekonana, że sama bym dała radę tym napuszonym burakom, ale szef przydzielił mi Magdę i tą wredną jaguarzycę...
Sorry!
To ja Oktawia i opowiem wam o tym...
Więc kiedy tylko zajechaliśmy terenówką Tomka pod willę w której przetrzymywani byli pracownicy banku od razu przystąpiliśmy do akcji. Magda chciała od razu wziąć całą posiadłość szturmem, do tego jeszcze głaskała swój karabinek.
Plan był taki aby okrążyć ogrody i na zapleczu wychodka dla personelu przecisnąć się ukrytymi korytarzami przeciwpożarowymi do środka, a jaguarzyca znajdzie własną drogę.
Dobra, do rzeczy. Kiedy już przecisnęliśmy się przez te wąskie i nie wiadomo jak długo niemyte korytarze zabraliśmy się do przekradania się z pokoju do pokoju tak aby nikt nas nie zauważył. Łapa gdzieś zniknęła,ale to był nasz najmniejszy problem. Przed nami znajdował się jakiś gruby polityk z brodą do pasa trzymający na muszce dwóch pracowników banku.
Ja chwyciłam łuk, ale karabin wycelował we mnie, zaczął coś marudzić po arabsku. Magda szepnęła do mnie abym rzuciła łuk na ziemię, ona to samo zrobiła z karabinem. Obleśny polityk zerknął na swojego kumpla, który drzemał na kozetce pod oknem. I nagle karabin wypadł mu z ręki, wydał przy tym taki pisk jak molestowana myszka Miki.
To Łapa zakradła się od tyłu i zatopiła zęby w jego klejnotach rodowych między nogami. Wrzask obudził drugiego polityka. Ale nie na długo. Ponieważ Magda podniosła szybko karabin, wymierzyła do gościa na kozetce zawołała:
- Hasta la vista baby! - po czym wystrzelała cały magazynek celując we wszystko od pasa w dół.
- Ale z ciebie sadystka - powiedziałam i w tym momencie przez okno niczym tajny agent wskoczył nasz szef Tomek Sarevok w kapeluszu i z maczetą.
- No aniołki, nieźle wam poszło.Tylko Oktawia ma rację co do ciebie Magdo, trochę przesadziłaś z tą masakrą.
Uratowaliśmy wszystkich i zakończyliśmy misję pomyślnie. Kiedy wróciliśmy do Maroka napisałam raport i koniec.
Świat się zmienił, a ja bylem w kinie w Katowicach, dobrze że film się dopiero zaczynał, a obudził mnie z transu wujek Stefan z szerokim uśmiechem, który przyniósł właśnie popcorn.
W domu napisałem w internecie przygodę co narzuca wielką zgodę.

Pozdrawiam was serdecznie i pamiętajcie to Wy jesteście Wielcy!

Bo moc wyobraźni to prawdziwy dar, wystarczy jej zaufać i pozbędziesz się z życia mar.

Nigdy nie rezygnujcie z marzeń, bo to że coś nie dzieje się akurat teraz wcale nie oznacza, że już nie nastąpi.

ALL PRICES OF ALL STORIES RESERVED.

Do następnej przygody Hej!

Dziękuję za każdy głos, uwagę i dobrą radę. To Wy dajecie mi siłę by pisać dalej. Pozdrawiam najserdeczniej!

autor

sarevok

Napisany: 2019-05-12 Dodano: 2019-05-12 13:15:20

Ten wiersz przeczytano 1836 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie