Darmo ni ma nic

opowiadanie gwarowe

DARMO NI MA NIC.

Patrzem na ten dzisiejsy świat. Taki się zrobiył zimny, taki wyrachowany
taki inny jako downo. Wsędyj pusto, puste dómy, dzieci mało nie tak jako wtej kie świat był młodsy... Będzie nos telo a telo ciesyli się syćka.
Prawie w kozdym domu kołysali dzieciątko a na snurkak susyły się pieluski.
Wsędyj tyz słychać było dziecięce śmiechy i płace bo świat był bogaty w nojwiękse skarby jakimi som jest dzieci... Krzcielne ubranka przechodziyły bez całom rodzine, biołe wyprasowane wykrochmolone góralskie beciki z pierzem i kapkami rózowom dlo chłopców a niebieskom dlo dziewcynek...
Rosły i kształciyły się nase góralskie dzieci. Niesły ze sobom we świat skromność i ucciwość i wierzyły w to ze przy pomocy Bozej dadzom rade
kozdemu zadaniu. Dziś rosnom inne dzieci nie sanujom starsyk, grymasom, patrzom w telewizje jako się ubrać, co pedzieć coby było brzyćkie, jako zakląć, cym dokucyć. Jako zrobić coby się za duzo nie ucyć a zdobyć wozny papier... i stanowisko. Pote ludzie umierajom, dómy się walom i syćka się pytajom cemu... Mamo ty nic nie rozumies, trzeba mieć jedno dziecko ale dać mu syćko... coby nie cierpiało z głodu i miało modne ubrania i skońcyło studia. Przybacujem se bardzo cęsto jakie było moje dzieciństwo jaz trudno
uwierzyć. Ale bieda, trudności, głód, hartujom i ucom jako sie syćkim dzielić.
Jako naucyć się przetrzymać trudny cas ,jako chojco bolesnego przezyć...
Miałak ino dwa ubrania jedno do kościoła a drugie na co dzień. Jednego
razu ostało mi ino jedno, bo mama poznała kogosi biydniejsego ode mnie...
Jedzenie, słysałak cęsto jedz i dziękuj Panu Bogu ze mos co jeść...
Abo inacej jedz co mos bo w dupie wójta nima nik nie będzie sprowdzoł
co jes... Wiater holny wywalył chałupe totyz nikt nie patrzoł na jedzenie....
Trza było cosi postawić bo trzysta dni zimy reśte samo lato...
Wiedziałak dobrze ze wożniejse jest miejsce pod dachem i ciepły kąt
i trza go dopiero pobudować. Cułak się nie roz jak brzyćkie kacątko, przy
innyk dzieciak ale to cierpienie zahartowało mnie na całe zycie.
Ojcowie wybudowali dóm we wtorym do dziś siedzem i słysem cęsto
od znajomyk coz pani jak mocie włosny kąt... I jakoz jej pedzieć ze nic nima za darmo, ze za syćko trza zapłacić i chojcego se odmówić jak się wce mieć cosi ucciwie... Przybacuje się mi mama i jej powiedzenia a moze i mądrości przodków... Kiek se kupiyła cegosi duzo już dziś nie bocem cego to mi pedziała tak wyj dziś będzie hój, bój a jutro gówno zuj... Ale zyjemy, choć było tak cięzko zyć, nikomu się nie śniyło nawet coby zabijać swoje włosne dzieci, bo nima warunków do zycio. Świat był biedniejsy
ale ludzie byli lepsi jako dziś nie było telo jedzenio, ubranio ale dzieci było
duzo bylimy bogactwem tyj ziemi, ale fto zrozumie to co pisem ze nic ni ma za darmo...

autor

skorusa

Napisany: 2014-05-30 Dodano: 2014-05-30 09:30:39

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie