Dawne i obecne

Kolejny padniesz Ty i z pokorą powiesz wszystko co nie zostało dopowiedziane.
Jak iskra faluję pośród ciemnicy uszytej obok mego serca ….
Stanę jak na zawołanie , jakby tylko Ty i twoje życie miało dla mnie sens, jak byś był tą cząstko mnie bez której nie mogę żyć.
I tak wezmę ze sobą, z tą Twoją nieziemską miłością zaszyję się pod jesionem z pokorą poddam się twojej woli i jak by z wielką wiarą nie myśląc o niczym, ucałuję twoje dłonie… te dłonie które nie raz dawały mi rozkosz , uniesienia moje, nikomu nie dane… tylko z Tobą czuć chciałam , tylko tobie tak do końca się oddałam ,,,,,,, ty mój rozkoszy nie zapomnianych, czemu jesteś tak daleko? czemu milczący? piecze trzymasz, nie pozwalasz się uwolnić nie po puszczasz , brak sumienia to coś oczywistego , tak bliskie Tobie. Oczy swe odwracam skrycie, mam w sercu tylko twoje dłonie, twoje życie i jak że mam nie rozpaczać? jak się zamknąć ? nie chcę sama, wole myśleć, wole płakać , tak coś czuję ….

autor

Reina

Napisany: 2010-04-22 Dodano: 2010-04-23 08:26:42

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie