Do końca razem I I
Z mojej pierwszej wersji "Do końca razem" zabrałem treść i przeprowadziłem generalny remont formy.Ciężka robota.
a my wciąż razem wieki już całe
długo nam przyjdzie wędrować jeszcze
ścieżkami Ziemi dalej i dalej
we wspólnym rytmie przez czas i
przestrzeń
spójrz za horyzont tam się wyłania
nasz kres podróży stąd ku wieczności
oddalmy nieco ten ludzki dramat
bo jednak dobrze jest tutaj gościć
czyż srebrnowłosym nam nie przystoi
do widnokręgu dreptać mozolnie
nogę za nogą ciągnąć powoli
żeby nie upaść i już nie podnieść
daj rękę miła na mnie się wesprzyj
i nie wyprzedzaj nie próbuj uciec
nie drocz się proszę kto ma być pierwszy
stańmy na mecie w jednej minucie
Andrzej Kędzierski, Częstochowa
26.03.2014.
autor
andreas
Dodano: 2014-03-29 18:46:53
Ten wiersz przeczytano 2025 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Pięknie:)
Punktuje bo naprawdę mi się podoba
Do końca razem to wyzwanie .
Pozdrawiam
cudo wiersz
cudo wiersz
cudo wiersz
Zachwycajace strofy!!!
Pozdrawiam wiosennie !
czekałam chyba na ciebie
tempo zwolniłam
teraz dorównaj mi kroku
by razem iść aż po horyzont
w świetle dnia i nocą ciemną
kiedy jest głośno i kiedy jest cicho
ty ze mną idź
nie obok i nie za mną
tylko za dłoń w:):)
Pięknie, Andrzeju - ziomku.
Do końca razem.... Oby ten koniec był odległy.
Szczęśliwej życiowej podróży.
Super wiersz. Pozdrowionka.
Piękny wiersz, i świetny tytuł do końca razem.
Pozdrawiam cieplutko.
razem na drodze przemijania,porusza.
Pięknie marzysz Jędrek, oj pięknie:)
Starość, nie dość, że niedołężna,
jedno na drugim się wspiera,
a Pan Bóg, w ostatniej chwili,
jedną z podpórek zabiera.
I jak tu żyć?
Młoda/młody ułoży jeszcze sobie życie, a co ma zrobić
ta/ten, co prawie na mecie, nie ma już z kim biec:(
Smutna ta starość, oj smutna:(
Pozdrawiam tak pięknie, jak piękny jest Twój
wiersz:):):)
Endi zachwycasz, potrafisz roztopić serce, nawet nie
wiesz, jak lubię Twoje wiersze, bardzo! Pozdrawiam
serdecznie:-)
Stare dobre małżeństwo :) piękny wiersz . Pozdrawiam
Oj, cudny wiersz. Znałam takie małżeństwo co poszli
razem do wieczności, dzieliło ich 5 minut jedno po
drugim. Wielki dramat dla rodziny, ale dla nich obojga
do -końca razem i razem odeszli. W wieczności są też
razem. Pozdrawiam andreas