Do pięknej !
Stęskniony gór w pokoju pustym
półmartwym powietrzem od Słońca
otulony jestem na cztery spusty
i wraz z chłodem wyczekuje końca
Twych oczu miraże w myśli stukocą
dymiąc na ścianie spokojnie tkwią
Zawsze uciekają niespokojną nocą
i zawsze pachną zakrzepniętą krwią
Nadgarstki puchną już od miesięcy
sny się nie śnią a bo i po co mają
Przecież na tym świecie bydlęcym
najszczęśliwsi są ci co umierają
Odeszłaś , zapomniałaś , zostawiłaś
szczęście, żal, serce, uśmiech i czas
Tęsknota moja twój zapach zabiła
a twoja obojętność uśmierciła nas
Siedzę i tęsknię , wspominam i się boje
nie chce Ciebie, chcę spokoju
Tak bez niczego zmiażdżyłaś serce moje
tak bez niczego nadal tkwię w pokoju . . .
autor
johnmaclane
Dodano: 2014-07-25 16:42:16
Ten wiersz przeczytano 659 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
[Tytuł]: znaki interpunkcyjne w języku polskim stawia
się bez odstępu od wyrazu. Np. "Do pięknej!"
Przecież na tym świecie bydlęcym
najszczęśliwsi są ci co umierają'
jest w tym prawda o nic się już nie martwią jak
człowiek co zyje
wciąż nowe problemy ma myśli co po nocy spać
dają,dlaczego,odeszłaś zapomniałaś samego mnie
zostawiając bez niczego,w pustych ścianach w pokoju
sam
smutku i rozpaczy,a niech cię licho odejdź i nie truj
mi życia
łaj w:)
skoro odeszła ,zmiażdżyła to gdzie ta przyjaźń była ?
pozdrawiam:)Miłego:)