do poezji
tys jest zrodlany potok w ktorym wody
nici
jedliny zapach nad brzegami oczka stawu
takze podmuch jesieni ktorym wiatr sie
sprzykrzyl
i kto tu posiadl twych urokow chaszcze
prawie ...?
zapalasz znicze sprawom ktorym nie skonal
czas
rozpalasz skamieniale dusze ognia
blaskiem
scielisz sie najwygodniej jak wielobarwny
las
tak samo wciaz czytelna o zmroku czy
brzaskiem
poezjo - rozmarzlino ziemi wszystkich
wiekow
wedrowcze niepokorny zza stu lasow i
morz
dzianino najczystsza wsrod piekniejszych
atlasow
zywiczniejsza posrod wszystkich
najpiekniejszych roz
dzien bez ciebie bylby jak bez wladzy
sniadania
rym bez ciebie oznaka bylby niewyspania
autor
Agnieszka Zegadlo
Dodano: 2013-12-03 11:18:08
Ten wiersz przeczytano 2005 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
ladny wierszyk pozdrawiam
Ładnie o poezji.
Pozdrawiam
Też mnie tak do niej ciągnie... Ukłony 'D
Bardzo pięknie. Dużo świeżych metafor i innych środków
wyrazu. Zachowane ramy i rytm wiersza. Nawet ta
odrobina patosu nie razi. Gratuluję, pięknie...
Cudowne te rymy i metafory, co za poezja! Poryczałam
się zwłaszcza przy tych fragmentach:
"jedliny zapach nad brzegami oczka stawu"
albo:
"i kto tu posiadl twych urokow chaszcze prawie ...?"
lub:
"dzien bez ciebie bylby jak bez wladzy sniadania"
Toteż bardzo cieplutko
pozdrawiam!
W głowie kłębią nam się myśli, które spać nie dają, a
nad rankiem wierszyk układają. Pozdrawiam
ładnie nie potrafię pisać sonetów szacunek pozdrawiam
z Przyjemnością:)