Do świtu

Purpurowa bryza omywa moje oczy
Bezkresna pamięć ginie w otchłani mądrości
Patrzę w rozbite zwierciadło żałosnego przepychu

Padnie karta
Przyjdzie nam
Obłędnie słuchać
Zdradzieckich ust

Projekt niczym skrzywdzona dusza
Zazdrość nad urwiskiem łzy wylewa deszczem
Zapełnia moją ziemie potokiem irracjonalnej myśli

Przyjdzie to
Co nadejść ma
Cała żądza tego
Tajemnego strachu

Zorza pochłonie całą zgryźliwość
Zmierzch rozpali w trupiej czaszce blask litości
Miłość bezkarnie przeminie z wiatrem jak żaglówka

Irytacja orła
Orle krzycz ty
Teraz czerń panuje
Niech świt się rodzi

autor

BEN

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2005-10-18 17:20:44

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie