do wrót zła
ziemia wciąż czarna
a ty stawiasz swe kroki
na białych ołtarzach
błądzisz po niebiosach
z hostią w ustach
obleczony w najdroższe szaty
bluźnisz
wołając Boże pomóż
wysłuchaj choć raz
nie
to nie ten ołtarz
pomyliłeś kierunki
gubiąc po drodze świętość
omamiony blaskiem złota
zapomniałeś
że nie jesteś tu sam
zapomniałeś w którym kierunku
do matki droga
i Bóg
nie w tym niebie mieszka
anioł za tobą
już nie nadąża
mylisz dzień z nocą
zapomniałeś
przykazań dziadów naszych
tak to ty
ty
który zwiesz siebie człowiekiem
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2017-03-19 11:58:37
Ten wiersz przeczytano 916 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Smutne ale prawdziwe.Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz. Boże wskaż drogę tym co błądzą.
Pozdrawiam.
To jest właśnie dzisiejszy "wyścig szczurów".
pozdrawiam Sabinko paa
Refleksyjny wiersz...
Pozdrawiam niedzielnie Sabinko:)
Obłudna jest dzisiaj wiara i za to też będzie kara
Ładny wiersz...
Kiedy przyjdzie opamiętanie...
:)
Pozdrawiam serdecznie!
oj zdążamy po równi pochyłej. Rozumiem zmiany, ale dla
mnie nie idą w dobrym dla człowieka kierunku.
Pozdrawiam :)
przyganiłaś - mocno
Człowiek w bogactwie zawsze się zgubi i zawiedzie a w
Bogu nie.Pozdrawiam Sabinko.
Zatrzymujesz swoją refleksją. Człowiek, niewdzięczne
stworzenie, wciąż żąda, a tak mało dziękuję i wymaga
od siebie.
Miłego popołudnia.
Bogactwo często przesłania Boga...Miłej niedzieli,
Sabinko :)
To ten jest miana człowieka godzien,
kto choć po części z prawdą jest w zgodzie!
Pozdrawiam!
Coraz mniej człowieka w człowieku,
smutne to ale prawdziwe.
Post to odpowiedni czas na opamiętanie się!
Miłej niedzieli, Sabinko :)
Mocny przekaz Sabinko
Człowiek to istota błądząca
serdeczności:)
świetny przekaz do refleksji...człowiek nie zawsze
brzmi dumnie:) pozdrawiam niedzielnie