Dom ciszą otulony

Pusty dom nad urwiskiem stoi,
w dolinie między wzgórzami.
Z żalu i smutku serce boli,
gdy słyszę ciszę za drzwiami.

Dawno nikt progu nie przekroczył,
nie zatęsknił za jego wnętrzem.
Odkąd gospodarz zamknął oczy,
w domu gości się sieć z pajęczyn.

Historię domu poznałam,
gdy życie tam tętniło.
Byłam wtedy jeszcze mała,
wszystko mnie ciekawiło.

Dziś w chwili cichej zadumy,
sięgam swoją pamięcią w dal.
Sporu potomków nie rozumiem,
gospodarza przed oczyma mam.
/EN/

autor

Isana

Dodano: 2010-10-30 08:34:44

Ten wiersz przeczytano 1070 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie