DOMINO
mijając go w pośpiechu
wrzucił do czapki monetę
dźwięcznym zaśpiewała psalmem
ukołysała sumie(n)nie
słońce zdało się radośniejsze
lżejsze – oddech kroki serce
uronionym ziarenkiem
eterycznego wyrzutu
zasnął kamiennie jak dziecię
rankiem przy kawie gazeta
artykuł (króciutki) zdjęcie
leżącego który zginął
na torach, wracał z nocnego
(poznał po czapce) – chciał
wierzyć:
dobroć nie rodzi zła przecież!
przypadek, zwyczajne nieszczęście
autor
wodnik2
Dodano: 2009-10-22 15:20:59
Ten wiersz przeczytano 1089 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Myśląc że pomagamy doprowadzamy do tragedii,
nieświadomie, ale życie właśnie takie. Może jednak nie
tak powinniśmy rozwiązywać cudze problemy? Szersze
spojrzenie, refleksja - narzucają się same. Mądry
wiersz.
Zwyczajny pech a domino układa się dalej . Dobrze
napisany wiersz o ... :)
efekt domina...fajnie napisany wiersz, dobrze
poprowadzony...pozdrawiam
Nigdy nie wiemy czy dobry uczynek nie uruchomi zdarzeń
(tytułowego domina), które w efekcie zaowocuje złem,
tragedią, zwyczajnym nieszczęściem. Ale i odwrotnie.
Ciekawe spojrzenie na filozoficzną kwestię, dobrze
napisany wiersz, pozdr.